غزلیات دیوان شمس تبریزی

شماره غزل:

کلمه یا متن برای جستجو:

0 1   1 ای رستخیز ناگهان، وی رحمت بی منتها ای آتشی افروخته، در بیشۀ اندیشه ها 2 امروز خندان آمدی، مفتاح زندان آمدی بر مستمندان آمدی، چون بخشش و فضل خدا 3 خورشید را حاجب تویی، امید را واجب تویی مطلب تویی، طالب تویی، هم منتها، هم مبتدا 4 در سینه ها برخاسته، اندیشه را آراسته هم خویش حاجت خواسته، هم خویشتن کرده روا 5 ای روح بخش بی بَدَل، وی لذت علم و عمل باقی بهانه ست و دغل، کاین علت آمد، وآن دوا 6 ما زان دغل کژ بین شده، با بی گنه در کین شده گه مست حورالعین شده، گه مست نان و شوربا 7 این سُکر بین، هل عقل را، وین نُقل بین، هل نَقل را کز بهر نان و بقل را، چندین نشاید ماجرا 8 تدبیر صد رنگ افکنی، بر روم و بر زنگ افکنی واندر میان جنگ افکنی، فی اصطناع لا یری 9 میمال پنهان گوش جان، مینه بهانه بر کسان جان رب خلصنی زنان، والله که لاغست ای کیا 10 خامش که بس مستعجلم، رفتم سوی پای علم کاغذ بنه بشکن قلم، ساقی درآمد، الصلا